20 -04-2020. Het voorjaar is begonnen en daar kijken we ieder jaar weer naar uit. De natuur komt opnieuw tot leven. Maar wie had ooit gedacht, dat we tijdens deze mooie periode opgesloten zouden worden in ons huis. Nooit gedacht, dat we in een situatie terecht zouden komen, waarbij een overheid zulke vrijheidsbeperkende maatregelen zou opleggen.

Maar goed, voor ons pakt het minder zwaar uit dan voor alle mensen die in een huis of appartement wonen zonder tuin. Wij hebben gelukkig een groot stuk grond om ons huis heen waar we lekker buiten kunnen zijn, al heb je na een week alle hoeken ook wel gezien.

Op 14 maart zijn we op uitnodiging er nog op uit geweest om te zoeken naar wilde tulpen, die bij ons in het departement voorkomen. Ze staan slechts op enkele plaatsen in de Tarn-et-Garonne en die moet je echt weten te vinden. Naast de tulpen hebben we genoten van de natuur in dit gedeelte van ons departement, ondanks dat de bomen nog kaal waren.

Toen we thuiskwamen en het nieuws aanzetten werden we geconfronteerd met het feit, dat het land vanwege Covid-19 in lockdown ging tot nader order. Het grootste deel van de winkels en horeca blijft dicht, alleen het meest noodzakelijke zou open blijven. Op 17 maart werd het aangevuld met het verbod om uit huis te gaan zonder dringende noodzaak. We mochten maximaal 1 uur per dag buitenshuis vertoeven met een formulier en een legitimatiebewijs op zak, op maximaal 1 kilometer vanaf huis. Het voelt als een ophokplicht. Gelukkig hebben we de herinneringen en foto’s nog aan een voorlopig laatste uitstapje.

Tja, dan blijft de “tuinsafari” over. Het was vaak mooi weer met blauwe luchten, zoals we die nog niet eerder gezien hebben, zonder strepen van vliegverkeer. Totale rust, op af en toe een trekker na van een boer, die op het land bezig was. We hebben zelf ook een stukje moestuin aangelegd. Wat moet je anders, de hele dag voor de televisie met Netflix is ook niet alles.

We gaan de komende tijd dus in de tuin op zoek naar insecten, vogels, bloemen etc. Toen we boodschappen moesten doen (een mogelijkheid om verder van huis te zijn dan 1 km, tenminste zo interpreteerden wij dat) hebben we de fotocamera meegenomen. We hebben een koolzaadveld en een veld met paardebloemen gefotografeerd, maar daar bleef het dan ook bij. Het is nog steeds niet duidelijk hoelang deze situatie gaat duren.

26 maart. Toen ik naar de kas liep hoorde ik het geluid van eekhoorns. We weten dat ze er zijn en af en toe zien we ze hoog in de bomen, maar nooit zodanig dat ik ze kon fotograferen, ze zijn echt schuw. Nu was dat anders en heb ik, weliswaar van een afstand, 2 eekhoorns kunnen fotograferen. Handmatig scherpstellen was vereist tussen al die takken door. Aan de foto’s te zien zit de eekhoorn van het mos te eten.

30 maart. De afgelopen weken was het mooi en warm weer voor de tijd van het jaar. We hebben hier altijd wel zomerse dagen in maart, maar dit jaar was het een langere periode. Dan zie je dat de natuur zich ook sneller ontwikkelt. Ondanks de droge dagen waren de korstmossen nog mooi op de boom, de eerste orchideeën begonnen te bloeien en de Photinia Red Robin staat al in knop.

4 april, het is nog steeds erg warm en droog. Het lijkt wel of de bladeren, die uitkomen de frisheid direct verliezen door de sterkte van de zon. De lucht is kraakhelder en de zon brandt. Wij verbazen ons erover, dat er zo weinig insecten zijn. We lopen vaak door de tuin, geen andere keuze, maar er valt weinig te fotograferen. Af en toe zie ik een vlinder, die niet stil wil zitten. De brem staat er fantastisch bij, echter ook hier geen insect op te bekennen. Ik kon na veel geduld te hebben opgebracht nog wel een smaragdhagedis vastleggen. Normaal schieten ze direct onder de struiken, zodra ze mij horen of zien aankomen. En bij toeval zag ik een gewone pad kruipen in de volle zon.

Op een gegeven moment zaten we lekker in de tuin met de fotocamera op schoot te kijken of er nog wat vogels te zien waren. Er ging vlak boven mij in de boom een gekraagde roodstaart zitten. Die had ik hier nog nooit gezien. Een dag later zagen we de torenvalk op de elektriciteitspaal neerstrijken. Hij zat echt te kijken of er nog hagedissen te vangen waren in de tuin.

Natuurlijk zagen we ook de vogels, die altijd bij ons in de tuin zitten. De Putter was wel een uitzondering en die zat lekker van de zaden van de paardenbloem te eten. Hij zal binnenkort wel naar het noorden vertrekken, want de andere putters zijn al weg.

13 april. In het stukje bos op ons terrein vlogen een soort vlindertjes, die ik niet eerder had gezien. Het bleek een Adela reaumurella of smaragdlangsprietmot, een dagactieve nachtvlinder, te zijn. Ik heb erg veel foto’s moeten maken, want ze waren echt constant in beweging. Het licht was lastig, want er waren maar enkele plekjes waar de zon door de bladeren heen kwam.

18 april. We kijken al weken vanaf ons terras naar een pallet met dakpannen, die over is van de bouw en nog steeds niet verplaatst is. Daaronder leeft een familie bruine ratten. Die hebben de hele winter meegegeten met de vogels, die een hoop voer op de grond lieten vallen. Nu laten de jongen zich zien en rennen af en toe een stukje heen en weer. Een aandoenlijk gezicht en we kijken wel hoe het zich ontwikkelt, het moeten er niet teveel worden.

Weer op zoek naar insecten kwam ik in een klein gaatje in het grasveld een veldkrekel tegen, die heel af en toe zijn kopje liet zien. In het bos zag ik een Oranje maanmug. Ik heb toch even moeten zoeken op het internet, voordat ik wist wat voor een insect het was. Met een macrolens zie je toch in detail wat met het blote oog niet goed zichtbaar is. Ik blijf dat fascinerend vinden.

20 april eindelijk regen en de natuur had het nodig. Er was vanaf 10 maart maar 4 mm regen gevallen. Wij houden dit al jaren bij op een kalender. Iedere dag noteren wij hoeveel regen er in de afgelopen 24 uur in de regenmeter zit. We gaan dat nog eens een keer in een schema zetten, want we hebben de kalenders van de afgelopen 10 jaar bewaard.

Als laatste foto heb ik een duif die, in de regen, in onze pruimenboom zit. En zoals het er nu op lijkt eten wij dit jaar niet veel pruimen. Tak voor tak gaat hij langs om de jonge pruimen op te eten.

Hoelang deze situatie gaat duren is ons nu nog volstrekt onduidelijk. Er is nog geen zicht op het einde van de lockdown. Inmiddels zijn we wel van mening, dat de situatie wel heel erg opgeblazen wordt en de overheid willens en wetens angst zaait en veel kapotmaakt. Mijn persoonlijke, nooit in de steek latende bullshitmeter, staat volledig in het rood. De tijd zal uitwijzen of ik er naast zit.

Meer lezen? Kies één van onze andere blogs via deze link, of selecteer een blog via de Categorieën of Tags op deze pagina.