11-09-2023 Een verslag van onze wandeling naar de Cirque de Garbettou en Étang du Garbet in het departement Ariège. Het is bijna half september en de grootste drukte in de Pyreneeën is voorbij.

We waren weer vroeg op pad, want we moeten altijd een paar honderd kilometer rijden voordat we in de Pyreneeën zijn. Om bij het vertrekpunt van de wandeling te komen rijden we vanaf Aulus-les-Bains de D8f op en volgen deze richting de Port de Lers. De wandeling naar Cirque de Garbettou en Étang du Garbet begint bij een haarspeldbocht waar de borden duidelijk zichtbaar zijn.

Volgens de weersverwachting zou het een mooie dag worden met zon, wat wolken en weinig wind. Toen we om 8.00 uur aankwamen was het bewolkt. Nadat we de wandelschoenen hadden aangetrokken, de rugzakken omgehangen en de apps op de iPhone hadden ingesteld konden we vertrekken. Direct aan het begin van de wandeling liepen we het bos in. Dit is het fôret du Bois des Coumes. We begonnen op 1145 meter hoogte en dan weet je, dat je een stuk bebost gebied door moet om vervolgens van het uitzicht te kunnen genieten.

Aangezien het nogal bewolkt was hadden we in het bos relatief weinig licht voor de camera om te filmen en te fotograferen. Het pad gaat langzaam omhoog en is goed beloopbaar. Het is een mooi bos met veel beukenbomen, die met mos begroeid zijn evenals de rotsblokken. Nu is alles groen, maar in de herfst is dit gegarandeerd prachtig verkleurd en een mooie plek om te fotograferen.

Op een gegeven moment werd het pad onderbroken door een rivier van stenen. Het feit dat er bijna geen mos op de stenen groeit doet vermoeden dat er in een ander jaargetijde water overheen stroomt. Nu stond het helemaal droog. Om bovenstaande foto te maken had ik met een diafragma van F11, ISO 25600 nodig om aan een sluitertijd van 1/30 seconde te komen, zo donker was het in het bos. Na deze rivier van stenen ging het pad verder zoals ervoor, goed beloopbaar en langzaam omhoog.

Maar dat zou niet zo blijven. Het stijgingspercentage ging op een gegeven moment flink omhoog en onze hartslag ook. We moesten zelfs even klauteren tussen grote met mos begroeide rotsblokken door. Volgens de GPS zaten we op de route, maar we twijfelden wel even. Uiteindelijk kwamen we bij de Cirque de Garbettou in de buurt en kregen we wat uitzicht. Maar we waren er nog niet.

Na anderhalf uur en 3,8 km lopen, kwamen we aan in de Cirque de Garbettou. Deze ligt op circa 1400 meter hoogte. We doen er altijd wat langer over, omdat we vaak worden afgeleid. In de zomer lopen hier de koeien, maar die zijn inmiddels verplaatst. Er stroomde niet veel water meer, want ook hier is het de afgelopen maanden kennelijk erg droog geweest. In het voorjaar is het hier gegarandeerd mooi als alles fris groen is en er overal bloemen bloeien, voordat de koeien ze afgrazen.

Maar de wolken werden steeds donkerder en het begon licht te regenen. Dus we hebben de regenjassen aangetrokken en de Insta360 camera opgeborgen. Met de fotocamera hebben we nog snel even foto’s gemaakt van de regenboog en een panorama, daarna zijn we doorgelopen. Veel regen is er gelukkig niet gevallen.

Aan de andere kant van de Cirque de Garbettou lopen we weer het bos in. Het pad is nu heel anders en veel steiler. Het lijkt steeds meer op traplopen. We moesten nog een stuk omhoog over een relatief korte afstand om bij het Étang du Garbet te komen. Voor kinderen zullen de hoge “treden” best lastig zijn. Het uitzicht is beperkt totdat we bijna boven zijn. Maar in dit stuk door het bos kijk je toch voornamelijk naar de grond om te zien waar je loopt.

Uiteindelijk kwamen we boven de bomen uit en kregen we goed zicht op het plateau van de Garbettou waar we eerder in de regen liepen. Iedere keer dachten we dat we al bij het meer zouden zijn, maar dan blijkt er toch steeds een nieuwe richel te liggen waar we overheen moesten. Uiteindelijk kwamen we aan bij Étang du Garbet en keken we nog even achterom naar waar we vandaan kwamen.

Het meer is mooi gelegen en vanaf hier kun je doorlopen naar het nog 300 meter hoger gelegen Étang Bleu. Je loopt dan via de rechterkant van het meer omhoog, maar dit staat omschreven als een moeilijk begaanbaar pad. Wij bleven liever bij Étang du Garbet om wat met de drone te vliegen en te fotograferen. Het nadeel is dat je vrijwel altijd in de Pyreneeën tegen de zon inkijkt rond het middaguur. En iedereen weet dat je voor echt mooie foto’s er niet om deze tijd moet zijn. Maar we leggen graag de beelden vast van hoe wij het ervaren hebben. Foto’s gemaakt met de drone voegen altijd een extra dimensie toe.

Tijdens onze lunch hebben we de fotocamera nog een paar honderd foto’s laten maken om een timelaps te kunnen samenstellen die in de video te zien is. En dan is het weer tijd om terug te gaan lopen. We gingen over hetzelfde pad als de heenweg. De knieën waren er niet blij mee, de grote afstappen maakten het niet makkelijk. De wandelstokken zorgden voor de benodigde ondersteuning.

De waterval lag nu in de zon, maar er stroomde niet veel water. Ook was er nu veel meer licht in het bos waardoor het nog mooier was om doorheen te lopen en lag de Cirque de Garbettou volledig in de zon.

Uiteindelijk kwamen we weer terug op het makkelijk te lopen pad in het bos waar het in de ochtend zo donker was. Met de zon die door de bladeren scheen waren de kleuren erg mooi, ondanks dat het nog geen herfst is. Nog één laatste foto van een bemoste boom en daarna nog een klein stukje naar de auto.

Eenmaal bij de auto aangekomen concludeerden we dat het toch best een zware wandeling was en dat hadden we op voorhand niet gedacht. Uiteindelijk hebben we 8,96 km gelopen en een hoogteverschil overbrugd van circa 560m.

Onderstaand de link naar de video in 4K op YouTube van deze wandeling. Op YouTube is de video ondertiteld in 6 talen.

Meer lezen? Het volgende blog gaat over onze wandeling naar de Pic de l’Escalette in de Pyreneeën, of het vorige blog dat ging over onze wandeling naar de Pic de Pichaley en de Lacs de Bastan in de Pyreneeën.