30-09-2024 Vandaag gaan we wandelen naar Étang d’Arbu in het departement de Ariège in de Pyreneeën. Deze wandeling ligt vlakbij de Col Port-de-Lers. Hier is ook de parkeerplaats op 1517 meter hoogte, waarvandaan de meeste mensen vertrekken. Vanaf deze parkeerplaats loop je deels over de weg naar de plaats waar de wandeling naar Étang d’Arbu begint. Je loopt dan richting Vicdessos en in de derde haarspeldbocht begint dan de wandeling. Als je over de weg loopt is het circa 1,6 kilometer lopen. Het einde van de wandeling komt uit op de parkeerplaats.

Wij beginnen aan onze wandeling naar Étang d’Arbu vanaf een kleine parkeerplaats, geschikt voor maximaal 2 auto’s, die in de haarspeldbocht ligt en moeten dus aan het einde van de wandeling terug over de weg. We starten vanaf 1402 meter hoogte. Het is nog vroeg in de morgen en de zon komt net boven de bergen uit. Hierdoor geeft het licht een mooie warme gloed over de natuur.

De wandeling naar Étang d’Arbu en Pic des Trois Seigneurs begint makkelijk. Echter, al na 5 minuten lopen lig ik languit op de grond door de gladheid op het pad. Dit is mij nog nooit overkomen. Het lijkt erop dat ik er niets aan heb overgehouden, dus lopen we verder.

De eerste 1,4 kilometer stijgen we nauwelijks en zijn we pas op 1431 meter hoogte. Daarna begint het stijgingspercentage fors toe te nemen. Étang d’Arbu ligt op 1730 meter hoogte en vanaf het moment dat het pad begint te stijgen tot aan Étang d’Arbu is het maar 1,1 kilometer lopen. We moeten dan nog wel 300 meter omhoog. Onze hartslag loopt flink op. Het pad is steil en glad. Door de vele regen, die al in de Pyreneeën gevallen is, stroomt er ook water over de paden. Maar gelukkig kunnen we af en toe even stoppen om wat foto’s te maken, op adem te komen en te genieten van de eerste herfstkleuren.

Gelukkig lopen we nog grotendeels in de schaduw, want de gevraagde inspanning is groot. We hebben af en toe zelfs onze handen nodig om onszelf te ondersteunen bij hele steile stukken. Op dit gedeelte zien we naast varens ook veel brem en bosbessen staan. In het voorjaar zal de brem, als deze in bloei staat, een mooi gezicht zijn. Nu zijn het de bosbessen die al helemaal oranje/rood verkleurd zijn.

Uiteindelijk komen we aan bij Étang d’Arbu dat volledig in de zon ligt. Het is een prachtig gezicht. De verkleurde grassen die goudgeel zijn, hier en daar bosbessen in herfstkleuren en veel uitgebloeide heide die mooi bruin verkleurd is. Begin augustus staat de heide in bloei en ook dan zal het er hier mooi uitzien.

Na even bij Étang d’Arbu te hebben gezeten en met de drone te hebben gevlogen om te filmen zijn we verder gelopen richting Pic des Trois Seigneurs, die 2167 meter hoog is. We lopen eerst een stukje langs het meertje, maar het duurt niet lang of we moeten weer steil omhoog. De omgeving is prachtig met al die herfstkleuren. Iedere keer als we een stukje omhoog gelopen zijn en achterom kijken hebben we een ander uitzicht. De bergen op de achtergrond blijven hetzelfde, maar de voorgrond verandert continu. Door de regenval zijn er overal kleine poeltjes en stroomt er overal water. Ondanks de forse inspanningen kunnen we echt genieten.

Op een paar kleine stukjes na, waar het vlak is, lopen we continu steil omhoog. Ook hier hebben we soms onze handen nodig om te ondersteunen bij de echt steile stukken. Op een gegeven moment was er een klein stukje dat het pad wat omlaag ging. Toen kwam de verrassing, omlaag lopen deed veel pijn in mijn rechterknie, beide voeten en enkels. Omhoog had ik er nagenoeg geen last van. Zo hard was ik vanochtend vroeg toch niet gevallen.

We zijn nu bijna boven bij het kruispunt waar we kunnen besluiten om rechtsaf te slaan en door te lopen naar de Pic des Trois Seigneurs, of deze over te slaan en dan linksaf te gaan om over de bergkam terug te gaan lopen. We moeten dus nog een stukje omhoog, maar zien geen gele streep meer die het pad aangeeft. Vanaf hier kunnen wel zien waar we heen moeten en kiezen onze eigen route omhoog. Eenmaal op het pad aangekomen, waar we de keus moeten maken wat we gaan doen, besluiten we eerst even te gaan zitten, wat te eten en met de drone te vliegen.

We zijn nu op 2054 meter hoogte. Vanaf het punt bij Étang d’Arbu waar we omhoog begonnen te lopen was het 1,4 kilometer naar hier met een hoogteverschil van 320 meter. Pic des Trois Seigneurs ligt op 2167 meter hoogte en dan moeten we nog 112 meter steil omhoog, maar ook via hetzelfde pad naar beneden. Op de video is dit pad goed te zien. We besluiten om dit niet te doen gezien mijn problemen met het naar beneden lopen, zeker op de steile stukken.

Hieronder een 360° panorama gemaakt met de drone. Rechts zie je het Étang d’Arbu liggen, in het midden Pic des Trois Seigneurs en aan de linkerkant de bergkam waarover we terug gaan lopen.

Tijd om verder te gaan. Het zal nog wel even duren voor we weer bij de auto zijn. De wandeling gaat verder over de bergkam. We lopen hier afwisselend omhoog en omlaag en komen via Pic de Barrès en nog twee andere toppen, waar we overheen moeten, aan op het punt waar we echt gaan afdalen. Omhoog gaat ieder keer wel, maar naar beneden gaat moeizaam. Ik steun echt veel op mijn wandelstokken bij het naar beneden gaan.

Het uitzicht vanaf de bergkam naar beide kanten is fantastisch. Dit is en blijft genieten.

En als we achterom kijken zien we dit uitzicht met in de verte de Pic des Trois Seigneurs.

De wandeling over de bergkam was circa 2,3 kilometer lang. Het punt waar de echte afdaling begint ligt op een hoogte van 1950 meter. Dus we zijn pas 100 meter afgedaald en we moeten nog afdalen naar 1517 meter hoogte om op de parkeerplaats bovenop de Col Port-de-Lers uit te komen.

We kijken naar beneden, zien in de diepte de parkeerplaats liggen, en beseffen dan dat het een erg steile afdaling is. Dit gaat de langstdurende afdaling worden, die we ooit gemaakt hebben. Maar het uitzicht is prachtig met de wolken die zich ontwikkelen boven de Pyreneeën. In de verte ligt Étang de Lers.

Omlaag lopend leggen we de voor het gevoel langste 1,2 kilometer af die we ooit gelopen hebben. 433 meter omlaag over zo’n korte afstand. Nu begrijpen we ook waarom de wandeling iets verderop in het dal begint.

Stapje voor stapje, zwaar leunend op mijn wandelstokken kom ik uiteindelijk beneden op Col Port-de- Lers. Monique staat onderweg geduldig op mij te wachten. De zon staat al laag en we hebben er een lange dag op zitten, maar we zijn nog niet bij de auto. Nu nog 1,6 kilometer over de weg naar onze parkeerplaats op 1402 meter hoogte. Er is een kortere weg, waarbij we een gedeelte kunnen afsnijden, maar we blijven op het asfalt lopen. De knieën en voeten doen erg veel pijn. Wat de oorzaak is van mijn problemen is ons nog steeds onduidelijk, maar we hebben wel een vermoeden en dat kunnen we thuis controleren.

(Na controle thuis bleek het mijn bloedverdunning te zijn, deze was veel te hoog, INR 6,7, met als gevolg hematomen. Zelfs één van mijn handen had een grote bloeduitstorting van de druk, die ik op de wandelstok had uitgeoefend bij de afdaling. Soms heb je een beetje geluk nodig en dat heb ik vandaag gehad. Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt in de 15 jaar dat ik bloedverdunners slik. De waarde was het dubbele van mijn standaardwaarde en over de oorzaak tast ik nog steeds in het duister).

Volgens de app van Visorando was deze wandeling 9,56 kilometer lang met een hoogteverschil van 775 meter. De AllTrails app geeft aan dat het 10,85 kilometer is met een hoogteverschil van 784 meter. Volgens Google Earth Pro is het 9,75 kilometer met een hoogteverschil van 883 meter. Het gemiddelde stijgingspercentage was 17,6%, maar stukken tussen de 35% en 50% zijn geen uitzondering.

Aan het bovenstaande hoogteprofiel is duidelijk te zien waar de zware stukken van de wandeling zich bevinden. De steile afdaling is goed zichtbaar aan de rechterkant.

De video van deze wandeling staat hieronder. Zet bij al onze video’s de ondertiteling aan voor de uitleg bij de wandeling. De ondertiteling is in 6 talen, maar het is mogelijk om via Youtube een automatische vertaling te selecteren in jouw eigen taal.

Meer lezen? Ons vorige blog ging over onze wandeling naar Étang d’Izourt in de Ariège (09). Of kies één van onze andere blogs via deze link.