12-01-2018 Ik was uitgenodigd om mee te gaan met een uitstapje om eens te ontdekken wat plasmodiale slijmzwammen zijn. Na een lange zoektocht in het koude bos was de “oogst” niet zo groot. Waarschijnlijk was het nog te vroeg in het jaar en vooral te koud. Maar uiteindelijk heb ik toch wat foto’s kunnen maken.

Op het schermpje van de canon 7D mark II leken de opnames scherp. Ik heb geen echte ervaring met deze vorm van macrofotografie, want deze slijmzwammen zijn erg klein. Ik moest echt 2 keer kijken om ze te zien, want ze zijn niet groter dan 1-3 mm. Statief opgezet, fotocamera ingesteld, afstandbediening en fotograferen maar. Het diafragma stond op f/22 in verband met de scherptediepte, de ISO-waarde op 800, en de sluitertijd kwam uit tussen de 0,8 en 1,6 seconden. De lens was een 100 mm macro van Canon.

Bij thuiskomst heb ik de foto’s direct op de computer gezet om te ze te bekijken en te bewerken. Wat was de teleurstelling groot. Geen enkele scherpe foto en veel ruis. Ik snapte er niets van, ik had toch alles goed gedaan?

Ik heb de instellingen opnieuw gecontroleerd en toen werd het duidelijk, de stabilisatie op de lens vergeten uit te zetten. Dat gebeurt mij dus hopelijk nooit weer. Regel 1, fotocamera op statief …. stabilisatie uit. Aansluitend heb ik nog wat testfoto’s gemaakt op f/22 en ook op lagere f-waarden. Conclusie f/22 helpt ook niet mee voor de scherpte van de foto’s. De gewonnen scherptediepte weegt daar niet tegen op. Ik ga dus voortaan met een diafragma tussen de f/4 en f/8 fotograferen en mijzelf het “stacken” van foto’s eigen maken als ik meer scherptediepte wil.

Dus deze dag was dus een goed leermoment op het gebied van macrofotografie en instellingen. Echter, ook de interesse voor plasmodiale slijmzwammen is gewekt en daar kom ik in volgende blogs zeker op terug.

Hieronder enkele onscherpe foto’s die nog enigszins laten zien wat plasmodiale slijmzwammen zijn.

Meer lezen? Kies één van onze andere blogs via deze link.