04-07-2019 Vandaag, nog net voor het hoogseizoen begint, genieten we van het mooie weer in de Pyreneeën. We waren er al eerder, begin juni, maar dat bleek toen wat aan de vroege kant. Veel hoger gelegen weides waren toen nog geel en de rododendrons stonden nog niet in bloei. Dat is nu anders.

We hadden als plan een wandeling te gaan maken bij Lac d’Oô. Via de Col de Menté zijn we daarheen gereden. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om te genieten van het uitzicht en wat foto’s te maken.

Toen we op de parkeerplaats aankwamen bij Lac d’Oô en de wandelroute op het bord bekeken blijkt deze wandeling geen goed plan, zo’n 500 meter omhoog. Fysiek zou ik die wandeling niet kunnen maken. Ik kan nog steeds erg slecht lopen en dat duurt nu al 3 jaar. Hopelijk gaan ze de oorzaak nog eens vinden, ik heb al veel onderzoeken gehad en vele zullen er nog volgen.

Vanaf de parkeerplaats bij het begin van de wandeling zien we een grote groep Vale gieren vliegen (Vautour Fauve). Een verandering van het plan is snel gemaakt. We gaan vandaag gewoon een toertocht maken met de auto over de diverse cols in de Pyreneeën. Het is nu overal mooi en we gaan op zoek naar de Vale gieren.

Op een gegeven moment komen we uit bij de stuwdam van Lac Cap-de-Long. Ook een mooie gelegenheid om de drone erbij te pakken. Het duurt nog geen 2 minuten of er staat iemand naast mij om te vertellen dat het nu verboden is om hier met een drone te vliegen. Nieuwe regels die voor de nationale en regionale parken in de Pyreneeën nu van toepassing zijn. Hoge boetes in het vooruitzicht als de politie je betrapt. Ik kan nog net 1 foto maken en heb het filmpje maar laten zitten met die drammer naast me. Het verbaast mij, want ik had het uitgezocht. Toch zat het me niet lekker en ik heb het thuis nogmaals uitgezocht. Vanaf de parkeerplaats waar we stonden mag je gewoon met de drone vliegen. De grens ligt aan de andere kant van het stuwmeer.

Na de lunch zijn we verder gegaan met onze toertocht. We genieten van het rijden door de mooi in bloei staande Pyreneeën. Onderweg hebben we nagenoeg geen foto’s gemaakt en zijn we nog steeds op zoek naar de Vale gieren. De enige foto is die van de Milvus migrans – Zwarte wouw, waarvoor we gestopt zijn langs de D929.

Voor de Vale gieren hebben we het hele gebied doorkruist en worden we aan het eind van de middag beloond. Dit hebben we nog nooit gezien, zo’n grote groep Vale gieren op één plek. Het zijn er een stuk of honderd.

Het is ons niet direct duidelijk waarom ze hier zijn en ik probeer er steeds dichterbij te komen. Kruipend over de grond, af en toe een foto makend, iedere keer opnieuw verschuilen achter de rotsen die her en der liggen.

Er komt een groep koeien naar beneden gelopen en die lijken het op mij gemunt te hebben, maar opstaan is geen optie, dat zou de vogels afschrikken, dus ik besluit stil te blijven zitten. Het zijn toch maar koeien dacht ik, maar ze zijn nieuwsgierig en komen wel heel dichtbij om vervolgens door te lopen.

Steeds een stukje verder kruipend ben ik op een gegeven moment zo “dichtbij” dat ik het kan zien. Er ligt een dode koe. Die was kennelijk nog niet zo lang dood, want ze is nog niet aangevreten.

Ik heb de tijd genomen om dit schouwspel waar te nemen en foto’s te maken. Er is een duidelijke hiërarchie binnen de groep Vale gieren. Er wordt geïntimideerd en gevochten, maar ze zijn ook waakzaam en houden mij strak in de gaten. Bij iedere meter die ik nog dichterbij wil komen doen de Vale gieren een stap achteruit. Het verbaast mij, dat er nog niet gegeten wordt. De koe is nog helemaal intact en er wordt ook geen aanstalten gemaakt. Te vers?

Een grote groep Vale gieren blijft op afstand en ze lopen over de met gras begroeide hellingen naar een hoger gelegen deel. Sommigen liggen op hun zij te slapen, anderen staan met de vleugels gespreid in de zon, als die er is. Want er zijn inmiddels redelijk wat wolken en voor het fotograferen zijn de steeds wisselende lichtomstandigheden niet echt makkelijk. Ook is het onmogelijk een andere positie ten opzichte van het licht in te nemen zonder het zicht op de groep te verliezen.

Maar wat mij het meest verbaast is, dat ze omhoog lopen naar een bepaald punt om vanaf daar een aanloopje te nemen naar beneden om zo de start te maken voor de vlucht. Erg apart om te zien.

Het is dus onverwacht een leerzame en onvergetelijke dag geworden, maar we moeten helaas terug naar huis. Wat had ik hier nu graag een paar dagen geweest om dit helemaal vast te leggen en te filmen vanuit een provisorisch schuiltentje. De weersvoorspellingen zijn voor de komende week erg slecht, het is hoog in de Pyreneeën en we wonen toch net iets te ver weg. Ik ga over een paar weken nog wel eens kijken wat er nu van zo’n koe overblijft.

Onderweg naar huis zijn we even gestopt op een andere plek om te kijken of daar andere vogels zijn. Er is niets te zien wat dichtbij genoeg is om te fotograferen. Toch hebben we nog heel even de tijd genomen om te zoeken naar wat insecten, voordat we weer in de auto stappen om nu echt door te rijden naar huis.

Nog een laatste foto genomen in Saint-Bertrand-de-Comminges van de Basilique Paléo.

Wat een fantastische dag is dit geweest. Dit is er één om te koesteren in onze herinneringen. Wanneer krijg je nu de kans om zo’n grote groep Vale gieren van zo dichtbij in het wild te kunnen zien en fotograferen?

Meer lezen? Kies één van onze andere blogs via deze algemene link naar onze laatst verschenen blogs, of selecteer een blog via de Categorieën of Tags op deze pagina.